Zadenne Şiiri - Nevzat Bayramoğlu Hürdemi

Bu Şiire Yansıyan; Çok Sevdiği, Anne Bildiği Teyzesini Beklenmedik Bir Zamanda Kaybeden Volkan'ın Hisleri... ZADENNE; sözlükte karşılığı olmayan sözcük, Seni tanıyanların dışında kimsenin anlamını bilmediği, bilemeyeceği kelime. İki yaşımda başımı cama dayayıp "zadenne gelsene" diye yolunu gözlediğim, Yedi yaşımda ilk karnemi hevesle gösterdiğim, vitrin camlarını kırdığım, terasından düşüp bacağımı kırdığım ama asla kalbimi kırmayan kalbini kırmadığım, "Oğlum dünya kimseye kalmaz; kalp kırma, incitme, üzme" diyen akıl hocam, sırdaşım, dostum, arkadaşım... Kapısı her daim açık sofrası her daim yerde, sadece benim değil benden sonra gelen çevresindeki her erkek çocuğunun "zadenne"si olan... İşte şimdi ben o çocuklara güveniyorum; Haydar Baran, Buğra Kayacı kardeşlerimin Zadenne'si; artık sıra sizde, biz sizlere kavuşana kadar siz Zadenne'mize sahip çıkın... Bir insan başka bir insana ne verebilir? .. Zadennem bende olmayan ablalar verdi, yeğenler, abiler, yengeler, enişteler aileler verdi... Bir de her daim kulağımdan silinmeyecek öğütler, ne demek istediğini şimdi anlıyorum "görgü mü şart adalet mi şart oğlum, her daim görgü şart " diyen... En sevdiğin türküyle, huzurla rahmetle nur ile uyu Zadennem