Zadegan’a İsyan Şiiri - Yorumlar

Bu şiiriin içerisinde güzel toplumsal mesajlar var. Ancak mesaj verme kaygısı şiirini önüne geçmiş. Hazır bunca mesajı vermişken 'akbabanın gölgesinde serinleyen/o simsiyah ve badem gözlü çocuğun' fotoğrafını çektikten sonra, onu orada ölüme terkeden ve daha sonra çektiği bu fotoğraftan dolayı Pulitzer ödülünü alan gazetecinin dramatik sonunuda şiire iliştirseydiniz mesaj tamamlanmış olurdu.

İŞTE GÜNE YAKIŞACAK BİR GÜNÜN ŞİİRİ...

Doğru söze ne denir...

Tebrikler şair!

ve tebrikler seçici kurul...

yolluYORUM
bazıları eski futbolcu bir başbakan tebessümü yollar
bazısı buruk bir şair mimiği
hani çene kaslarınızı yukarıya itersiniz de dudak çizginiz aşağıya düşer ya işte öyle
iki nokta sağa açık bir parantez gibi yani

gözüne blues sokulmasından hoşlanan yazı severler için yazılmış olmalı.

bakın bunun da alıcısı var.

saksafonun bütün delikleri tıkalı olsa bile.

biraz popülizm biraz wilhelm rich.
al sana şiir.

blues girsin gözüne şair.

sevgilerimle.

80 sonrası şiirimizde modern şiirin bu hayati vasfının ona sağladığı estetik imkânlar bir mirasyedi edasıyla tüketildi ama o hayati vasfın yitirilip yitirilmediği göz ardı edildi. Birkaç istisna bir yana bırakılırsa hemen her eğilimden şairler, Türk şiiri zemininde turfanda bir şiir yeşertmek yerine kendilerini modern sayarak ya da geleneğe modern nazarlarla bakarak hayatiyet taşımayan, görüntüden ibaret bir aksiyonun içinde yer aldılar. Yenilik ve ilerleme düşüncesinin mahsulü ama onun bir başka ürünü olan modern hayata karşı da en çetin mücadeleyi veren modern şiir, kendini yenileme endişesiyle kendini yineler bir hale gelip donmuş ve böylelikle kendini feshetmişti. Ama bırakın 80’leri, 90’lar bile modern şiiri etraflıca konuşarak bu cengâver ölüsünün peşinde oldukları izlenimini vermeye çalıştılar. Boylu boyunca yatanın hatıralarda yaşadığı belliydi ama o yatan ayakta gösteriliyordu. Konuşanlar da bu sayede onun izinde oldukları havasını veriyorlardı. Tüm bunlar şiiri türlü yollarla süsleme (estetize etme) yönelimini seçerek çeşitli eğilimlere giden şairler eliyle gerçekleşti. Dünya görüşleri ne olursa olsun, ister marjinallik ister gelenekçilik süsünde kendilerini gizlesinler yaptıkları aynı idi. Modern şiir, “Modern şiir öldü, yaşasın modern şiir!..” şiarıyla defnedilmeliydi. Ama bu, 80 sonrasında beliren ve yukarıda sıralanan eğilimlerin hiçbirince yapılamadı: Sonuç olarak nicedir modern şiir anlayışı gereğince uğurlanıp gömülmediğinden ötürü şiir bir zafiyet içindedir. Zafiyet içindedir çünkü şairler velut bir ömür süren bu büyük ölünün nasıl defnedileceği konusunda zaaf içindedirler. Şiir adına ortada dolanıp duran şeylerin yaydığı kokudan da anlaşılacağı gibi ölüm çok önce vuku bulmuş ama kraldan sonra ne yapacağını bilmeyen hanedan mensupları gibi olan şairlerde bir kıpırtı yok. Çünkü modern zamanların şairleri, kendilerinden önce gelen kuşakları öyle kolaylıkla harcadılar, öyle gaddarca öldürdüler ki Cengiz Aytmatov’un roman kahramanı gibi ölülerini nasıl gömeceklerini bilemez bir hale geldiler.. Fadıl mı ? O kendi şiirini kurdu.

KUSURA BAKMAYIN BEN BÖYLE ŞİİRLERİ SEVMİYORUM BENİM OKUDUGUM ŞİİR DÖRTLÜK OLACAK DÜZ YAZI GİBİ YAZILAN ŞİİRLERİ SEVMİYORUM.ŞİİR KÖTÜ DEMİYORUM
BENİM TARZIM DEGİL.ŞAİRE SAYGILAR

sadece gözüne mi :)

s.a başarılar dilerim

Üslubunuz hiç karşılaşmadığım bir üslup... Nacizane takdir eder ve tebrik ederim... Saygılar üstad...

Offf.. şairim off. Ört ki ölem dizeler felsefesi kendinden menkul, size yorum yazmak haddimi aşar usta, haddimi bilirim. Selamlayarak uzaklaşayım efendim müsadenizle.