Zabitim zıvanadan çıktı Şiiri - Musa Yalçın

Zabitim zıvanadan çıktı
Bilemedim bir anda ortalık karıştı
Taksimin aşağısı Beyoğlu
Çoktan öldü beyin oğlu

Vapurla haremden Üsküdar'a
Vay canım gönlüm hara yara
Savururdu canım simidini martılara
Rüzgardan nasibini alan alana

Ne vereyim ablama diyen çiçekçi
Allah sevdiğine bağışlasın diyen dilenci
Kız kulesinin karşısına oturup bekler
Sevgililer sevdiğini
Yaşanmaz şimdi çoktan geçti kiraz mevsimi

Kaçtı canım boğazdan lüferin abisi
Norveç'ten iç güvey geldi somon şimdi
Ne tadı benzer lüferin tadına
Oturamaz ki padişah tahtına
Lezzet-i ikram yapamaz Marmara'ya

Galata'nın karşısı şarapçı
Yıllardır şarapları mahzende kaldı
Galata kadar yıllanmadı
Ah canım galata onca sokağı birbirine bağladı
Ama velakin herkesi saltanat kayığına almadı

Başkentten gelmiş göçebe
Başkentler başkentine
Dikili taş gibi bıraktın sen beni
Şehri İstanbul un göbeğinde
At pazarı değil mübarek
Burası sanki insan pazarı

Anıt değil ucube acının kanıtı gibi
Koyuldu göz ucuna