bir aşkın intihara sürükleniş biçimisin sen..
gülümsetmek den çok ağlatan,
yeşertmekten çok da soldurma zaafısın sen..
gözüm deki uykuyu özler oldum.
uykumu bile usandıransın sen.
şimdi ne ben uyuya biliyorum
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
komik
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta