Zaafımsın Şiiri - Kamile Kaynak

Boş bakıyor artık gözlerim.
Seninle birlikte heveslerim, umutlarımda gitti. Ne kadar denersem deneyim olmuyor.
Sadece anlık mutluluklar, yalnız kalınca
Yine hissediyorum o acıyı.
Öyle bir acı ki sanki sönmüş bir ateşin közü kalmış yüreğimde kavurdukca kavuruyor içimi.
Hiç beklemediğim yerden vurdu bu sefer hayat.
Bu acı o kadar yabancı ki nasıl başa çıkılır.
Nasıl atlatırım bilmiyorum.
Mesela ilk defa yemeden içmeden kesiliyorum. Hoş zaten yesemde tat almıyorum. Bir şarkı açıyorum sonra seni hatırlatan.
Ardı ardına yanan sigaralar küllükten taşıyor. Annem bile tanıyamıyor artık beni,
Arkadaşlarımda farkına varmış neyin var diyorlar iyim diyorum ama hiç iyi değilim.
Senin yüzünden insanlara da yalan söylüyorum.
Sıkıldım mutluymuş gibi yapmaktan,
Yüzümde sahte bir maskeyle dolaşmaktan.
Söylesene hakkın var mıydı?
Bana bunları yaşatmaya.
Madem birgün gidecektin niye herşeyim oldun.
Şimdi ben nasıl öldürücem seni kalbimde.
Hayat devam ediyor ama ben bıraktıgın yerde kaldım.
Keşke hiç sevmeseydim keşke
Nerden çıktın ki karşıma
Nasıl inandım beni sevdiğine
Geçmiyor sensizliğin acısı, dokundugun herşeyde, her köşede izin var.
Ahh benim saf kalbim doymadın yarıyolda bırakılmalara doymadın.