Zaafımın gafleti Şiiri - Kamile Kaynak

Derin bir uyku hali sanki
Dipsiz bir kuyuda ışıksız kalmak.
Ve bu karanlığa alışmış bir ruhsuz bir beden.
Senin dışındaki herkese, her eyleme sapır kalmak gibi.
Bakıpda görememek, gördüğüne anlam verememek.
Göz göre göre yanlışa doğru demek.
Yolun çıkmaz oldugunu bildiğin halde dönememek.
Bir tek senin sevginin gerçek oldugunu düşünmek.
Aslında bulanık zihnimin kararsızlığı.
En zayıf anımda bir çift göze hapsoldum.
Aklı bir kenara bırakıp sorguyu suali unuttum.
Şimdi görüyorum herkesin gördüğünü,
Sana olan zaafımın gafletinden uyandım.
O dipsiz kuyudan artık gökyüzüne bakabiliyorum.
Uçuruma bir adım kala dönüyorum.
Seni, senin çıkmazına uğurluyorum.