Zaaf Şiiri - Yakup Balcı

İlk uzun soluklu ilişkinde öğrenirsin
Adam akıllı sevmeyi…
Sevişmeyi…
Sensiz bir ben yok dersin
Vurunca aşkın ilk ışıkları yüzüne,
Ayrı renkten demetler
Boy boy dizeler dökersin
Ben asıl şimdi sevdim dersin…

İlk uzun soluklu bakışmalarda
Bulursun kendini
Seversin karşındakini
Değişir derin,
Yeni bir oda açarsın
Yüreğinin konağında,
Anlam kazanır kentin
Uzadıkça uzar geceler
Yeniden yazarsın kendini…

İlk uzun soluklu kavgalar,
Kahreder seni…
Hepsinde bir tortu düşer,
Derince yamalar alırsın yüreğine
Kör bıçak sessizliğinde,
Gark olursun yarana,
Kuşkulandırır duygular seni
Karşındaki artık sana yabancı…

İlk uzun soluklu ayrılıklar
Öldürür seni…
Sararmış resim rengi duvar
Buz tutmuş yüzünde…
Hiç kımıldamadan duruyor gece
Küflü bir matem giymiş üstüne
Her bakışta yeni bir anısı kalır
Gidenlerin…
İlerledikçe zaman
Daha bi anlarsın,
Her ölümde,
Kalanda sen, gidende sensin…