Z ve ölüm Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Yalnızlık yok artık yalnızlık
Yalnız gibi olmak var, yalnız gibi.
Parlamak yok artık, parlamak,
Yıldız gibi olmak var, yıldız gibi.

Dalarak aşk bahçesine, gül koparıp,
Sevdiğin yare vermek var, almak gibi.
Gül koparıp da, bir gün bu yolda,
Ağlamak var elbet, gülmek gibi.

Her gülüşe bir ağlama,
Her ağıt sonrası çağlama,
Ölmek var doğum gibi,
Doğum da var ölmek gibi
Ölmek de var ölmek gibi
Sensiz ölüykenden yine ölmek istiyecem. seninle ölmek istiyorum

Şu an yanımda sın kolarımda
Başın göhsümde sacın yüzüme
Ruhum gibi bedenimdesin….
Düşünüyorum….
Biliyorum bir gün kopacak sın benden.
Sen istemesen bile
Ölüm koparacak beni senden
Ölüykende aşık olacam sana biliyorum.
Sensiz o bir günü yaşamamak için.
Ne olur gel şuan ölelim.
Ölürkende beraber ölelim.
Ölüykende beraber olalım diye

Hüzün sarısı
Mandalinaları bırakıp geliyorum
Senin yanına
Valizime
Doldurduğum
Hüzünlerle beraber...
Kollarını
Açmanı bekliyorum
Bide
Beni sevmeni
Ama
Uçurumları
Tercih ettiriyorsun
Ve
Şarjörü çekilmemiş
Bir silahı...
İsyanlara atıyorsun
Minik ellerinle
Gözlerinle aldatıyorsun
Şu biçareyi
Ve atla diyorsun
Şu zalım boşluğa
Bana zor gelmiyorda
Ölmek
Seni içimde
Öldürmek
Zor geliyor adama...

Hani bazı zaman olur hiç yaşamak istemezsin işte öyle bir gündeyken yazdım bu şiirimi
ÖLMEK İSTİYORUM
Bu gün ağlamak istiyorum
Yağmurla yarışırcasına
İçim öyle hüzün dolu ki
Sel olsun gözyaşım dökülsün denize

Bugün haykırmak istiyorum
İçimdeki isyanı dışarıya atmak
Gökte uçun kuş gibi
Hür olmak istiyorum

Bugün tükendim artık ben
Aslında ölmek istiyorum
Kimselere haber vermeden
Yok olup gitmek istiyorum

Bugün kaybolmak istiyorum
Güneşte eriyen buz gibi
Buharlaşıp uçmak istiyorum
Bu dünyadan gitmek istiyorum

ah yar gidersen yaşayamam deyip
senin için ölmek vardı
ah yarközümle kıskandırıp keremi
dalga geçer gibi sönmek vardı

yalan yok deli gibi sevdim seni
hatta bu tarif bile aciz kaldı
gözünü kırpmadan yüreğime koydun ateşi
acısından gözyaşı döküp dünyayı yakmak vardı

Tam üç yıl oldu dilenmeyişim gözlerine
Ne dert yüklüyüm bilsen beni mutluluk
Yağmurlarım aşındırdı göller açtı yüzümde
Ah nasıl hıçkırıklıyım vermedin diye karşılık

Geceleri duymaz oldum cırcır böceklerini
Yoksa unuttun mu onlarla dertleşmeyi
Vah ne kötü hallere düştüm sevmeyenim
Mahrumum şair dostlarımdan da şimdi

Sevmelerce sevdim de ne verdin bana
Bir çocuk bakışınla gülüverseydin
Susmazdı şarkılar gün batımı da
Yalancıktan da olsa seviverseydin

Kanlı akşamlarımın şimşekli hayali
Ne zaman gideceksin gözlerimden
Yıllarca çektirdiğin kederi
Söyle nasıl silerim dünlerim

Gecelerin isyanını görebilirsin yüzümde
Halka halka morluklar bak gözümde
Ayakta durmaya dermanım mı var
Sen ölümlü sen koydun beni bu hale

Olsun be ne yazar bana bu çöküntüler
Fırtınayla esişmeyi öğrenir gibiyim
Bazen duysamda kalbimden çatırtılar
Sevmediğinden ölümlü ölmekliyim

Yeşil sonsuzlarda özgürlük hayalim var
Seni görmemek var seni sevmemek var
Bana lazım küçük kanlı bir ev
İsterim o demden sonra beni sev..