Kibarlığın takısımıydı bilemem ama,
Kişiliğimin takıntısı haline gelmişti:
“Z” paranoyası..
Çoğul yaklaşımı da çağrıştırıyordu,
Tekil olarak hareketlenmiş, hakaretlerinde..
“Hayatımı kararttınız” derken mesela!
Nasıl oluyor da? “Z” olabiliyordu!
Seninle birlikteyken yanımızda göremiyordum,
“Z” uzantılı yakıştırılanları!
Mesela baş başa yemek yerken “biz”..
Dilim varmıyor ama birlikteyken “ikimiz”!
İki kişilik oyunlarda da başka bir ”Z” yoktu!
Şimdi nereden çıkıyordu bu garip eklenti..
Her şeyi “siz yapıyorsunuz” derken,
Ben ve onlar mı oluyordu?
Ya da sen ve yanında olmayanlar!
Galiba anlayacaktım..
Güllük gülistanlık sürerken hayat;
“biz”, “ikimiz”, “hepimiz” görüntüsü neşeliydi..
Karanlık çökmüşse gülistanlığa;
“siz” varya, “hepiniz” nankörsünüz, yaparsınız'dı!
“İkimiz” öldü artık.. yaşıyoruz “sensiZ”, “bensiZ”..
29.03.2004 22.00
Kamil ÇağlarKayıt Tarihi : 5.1.2007 17:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Felsefik, sosyolojik bir yaklaşım daha çok. Biri(leri)ne mesaj var ya da. Yoksa Kamil Çağlar daha iyi yazar.
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)