Annenin babanın gülü,
Küçücük minnacık Kâmil.
Evin neşesi, sümbülü,
Küçücük, minnacık Kâmil.
Uyurken güler, gül açar.
Çevreye mutluluk saçar.
Uyanır, gülmekten kaçar,
Küçücük, minnacık Kâmil.
Sen zambak, karanfil, gül.
Ağlama güzel yavru, gül!
Seninle şakısın bülbül,
Küçücük, minnacık Kâmil.
Sendedir lâle kokusu,
Sendedir peri uykusu.
Akan şırıl şırıl bir su,
Küçücük, minnacık Kâmil.
Geldin bir ON DOKUZ NİSAN!
Hiç sevinmez mi ki insan.
İslâm yolu olsun yasan,
Küçücük, minnacık Kâmil.
Güzellik parlar yüzünde.
Sevinç ışıldar gözünde.
Soyluluk vardır özünde,
Küçücük, minnacık Kâmil.
Balsın, nadide çiçeksin.
Hayaldin, şimdi gerçeksin.
İnşallah hep güleceksin,
Küçücük, minnacık Kâmil.
30.04.1986.Çarşamba
Hasan Hüseyin DEMİREL
Kayıt Tarihi : 2.7.2006 19:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir Akşehirli arkadaş Hasan Hüseyin DEMİREL’e aittir. İslâhiye’de aileler arası misafirlik sohbetlerinde neşeli geçen günlerin hatırası olarak yazdığı şiirler arşivimde idi. Kaybolmaması amacıyla buraya kaydettim. Kendisine ve çevresine buradan sürpriz olsun.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!