Z Koğuşunda Sayıklama Şiiri - Sultan İnan

ellerime bak gözlerimden düşerken sevda ateşim
saclarında gezindirdiğim kaç binyıllık serüven
kanatlarında dansa tutuşan
bin yıldız savruluyormuş zülüflerinden tel tel kime ne
kime ne ben dökülmüşsem sana çılgın ve bedbah

bir cocuk tutunur şimdi rahmime
bir çocuk ki gözleri kocaman adam
ve öyle acımasız öyle berbat yaslanmıştır ki
omuzlarıma dünya
dünyadan ağır hayat
aykırı ezgi gibi düşünmeliyim şimdi
dışlanmaya hazır eylem
faili mechullere susamış aşk
pimini tuttuğum bomba
fırlattığım füze
aldığım yol
verdiğim şeref
kutsadığım melek
yerdiğim şeytan
ve bil cümle yitirdiğim anlamlar bütünü
durup dururken acıya yüklenen mana
özümsenmiş namussuzluklar
çıglıga durmuş yangınlar
ve düşsel çatışmalarda
taranan öfke....
apansız çıkılan meydanlar ki kurşunu kahpe

hedef tahtasına
cakılmış kibrit gibi dokunur birden yaşamak
yaşamak ki şah damarına girsen
gök mavi
bedeli ödenmemiş hesaplaşmalarda ipsiz salıncak kadar hicran
korku ıslıklarında gizlenmiş zamandır artık
sagır kulak
görmez göz
toz duman
benimse ruhum zifiri karanlık çeker cigerine
siyah olur birden sevincimin adı
yıkılan akıl odalarında zinaya tutuşturduğum kağıttan evler
dökülür üstüme
girer damarlarıma beynimi uyuşturan igneler
igneler ki her biri yorgunlaştırmak icin eğitilmiş askerler gibi
kuşatır hücrelerimi
ziyan olurum anlayacağın
ziyan
kaybolur düşlerimin
kahve renkli güzeli

benbahar1111/SULTAN İNAN