Nasıl bir acı
Nasıl dayanılmaz sancıydı
Ne ana dayandı
Ne bacı
Boğazlar tıkandı
Yürekler parçalandı
Biri bir koca görür rüyasında:
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
Devamını Oku
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
hep üstünlük taslayan, en güçlü benim hevesinde olan dünya üzerindeki güçlerin soğuk savaşları bitmedikce insanlık kıyımları hep olacaktır.. ((
Duyarlı yüreğinize saygımla...
Adını hatırlayamadığım bir filozof derki; Huysuz ihtiyarlar yüzünden genç insanlar ölür. İnsanlık tarihi kadar eski bu düzen kolay kolay düzelmez. Siyaset adı verilen oyun olduğu sürece hep genç fidanlar dallarında solar, anaların göz pınarları kurur, ve babalar acılarını yüreklerine gömer...
Devlet, toplum, insanlar bu mantıkta gittikçe anneler ağlamaya devam edecek...
Anlamlı çalışmanı kutluyorum
İnsanın olduğu her yerde şair var elbette,ama acılarda ama kıyımlarda ama hüzünlerde daha çok var ve olsun da istiyor insan...Çünkü bunca süprüntünün ve yozlaşmanın ve duyarsızlığın arasında insanı insancasına anlatan bir onlar var...İnsan dizelerinize dehşetli saygılarladır sayın şair...
İsteğimiz yaşanmaması Muzaffer Bey,
ne var ki, insan ruhuna girmiş olan virüsler var oldukça, ekonomik ve stratejik üstünlüğü olan devletler, h,ç çekinmeden sürdürecekler bu rezil zaferlerini...
Aksini ümit etmek, sadece bir hayaLdir...
Güzel duygu ve düşüncenizi ve onları yansıtan şiirinizi gönülden kutluyorum,
saygı ve sevgiyle,
Ünal Beşkese
Her Yerde Çocuğum Ben
Köpekler havlar gecenin karanlık vakitlerinde
Ve aysız gecelerde çoğu
Sonra bir ışık görünür
Bir ses duyulur kulaklar yırtılarcasına
Sonra silahlar ışıklar bağrışlar
Köpekler susar
Kan örter geceyi
Neresi olduğunun ne önemi var
Ha Vietnam ha Hiroşima ha Halepçe
Korkmuyorum onlar bağırırken
Köpekler susmasın anne
Bülent Aydınel
SAYGILARLA BAŞKANIM
Yaşanmasın...., ama yaşanacak ne yazık ki... İnsanlığın toplu sesi şiirlerdeki kadar güçlü çıkmadıkça...
Kaleminize, yüreğinize sağlık sayın Muzaffer Kalaba..
Anlamlı çalışmanızı kutluyorum...
Ateş düştüğü yeri yakmaya devam ediyor.Aynı ateş insan eliyle yakılıyor.Öbür taraftan havar sesleri yükseliyor.Suçu üstlenen yok.Bu çok enteresan bir durum.Herkes haklı ,bu nasıl oluyor?Dünya bir zincirin halkasına benziyor.Olaylar birbirini tetikliyor.Herkes kendi mecraında.Dokunan yanıyor.
Yangın büyüdükçe büyüyor.Dengeler ve çıkarlar,herzaman öne çıkıyor.Feryatlar duyulmuyor bile.Çıkar hesapları oğruna insanlık unutuluyor.Zaman bütün değerleri altüst etmiştir.Kim neye göre adım atacak?Bu tablo Dünyanın bazı bölgelerinde net.Oralar sorunu çözmüş.Ama bazı blgelerde karmakarışık.Sorunları kıtalarla bile izah edbilirsiniz.Gelişmişlik düzeyiyle de.Yanlış yola giren doğru yere varamaz.Bu eşyanın tabiatına aykırı.Birzamanlar hep hep mazlumlar yanıyordu.Zaman zaman zalimlerin de yandığı artık gözden kaçmıyor.En doğrusu ne o halde?
Dünya var oldukça- İnsanlar aç gözlü doymaz oldukça- Benlik savaşları sürdükçe -Bunu devletler sistemleştirip sistematik olarak devreye soktukça- hep analar ağlayacaktır- hep mazlum masumlar yanacaktır.
Duyarlı yüreğiniz var olsun...
Bu şiir ile ilgili 28 tane yorum bulunmakta