Halepçeler olmadan Şiiri - Yorumlar

Güzel, anlamlı ve duyarlı bir şiirdi... Kaleminizi yürekten kutlar, esenlikler dilerim. Mutluluklar sizinle olsun.(10)

En çok ta çocuklar zarar görüyorlar bu durumlardan. Biz insanoğlu elimizi kana bulayıp kirlettik bize verilen dünyayı.

Umutlu yarınlara...

Sevgiyle kalın

Kıymetli şairimi ve güzel dizelerini yürekten kutlarım.Tebrik ve selamlarımla.

Çocuklarımız, yavrularımız
yarınlarımız...
Sessiz ve çaresiz,
Ya savaşın göbeğinde,
Ölüyorlar o küçücük bedenleriyle,
Ya da, kalmışlar kalıplar içinde.
Donmuş yer gök onlara.
Görsen nasıl da sevdalılar güneşe,
güneşin zaptı yakındır aslında…

Kutluyorum duyarlı yüreğinizi, hoşça kalın.

Çocuklar deyince insan bir duraklıyor,türlü düşüncelere sürüklüyor ve sürükleniyor aniden.Merhamet, koruma, şefkat ve sevgi gibi insani duygular çepe çevre sarmalıyor insanı...Bir bebeğin gülüşü, dağ kadar büyük sıkıntıları bir anda insanın sırtından alıp atacak güçte...Ümit Yaşar OĞUZCAN ''bebeklerin ulusu yok, ''derken bütün dünya çocuklarına seslenmiş ayrım yapmadan...Dileğim 'hiç bir çocuk incinmesin'den yana, ama malesef en küçük bir tatsızlıkta bile en çok yara alan onlar oluyur.Halepçe yakın tarihin kara sayfası tıpkı Dersim ve buna benzer onlarca katliam gibi ve ölümün baş rolünde hep çocukar vardı.
Sevgili Kalaba, değerli çalışmanızı okuduktan sonra derin bir iç çektim,sonra dışarı çıkıp kar kokusunu ciğerlerime çektim. Rüzgara karşı durup şiirinizin son bölümü yüksek sesle tekrarladım.Sözüm dünya çocuklarına el ele tutuşarak ''Dünyayı sevgi kurtaracak...'
İçten kutluyorum kaleminizi.Selam ve sevgilerimle.

Şimdi acı çeken çocuklara
bir şeyler öğretildiğinde ileride
büyüdüklerinde onlar da başkalarına
zarar vermemeleri için önce onları
eğitmeli, başlarında menfi şeyler
geldiklerinde onları teselli edecek
TEK ŞEY ve aynı zamanda DÜZELTECEK TEK ŞEY

Nev-i beşerin hemen yarısını teşkil eden
çocuklar, yalnız Cennet fikriyle, onlara
dehşetli ve ağlatıcı görünen ölümlere ve
vefâtlara karşı dayanabilirler. Ve gayet
zayıf ve nâzik vücudlarında bir kuvve-i
mâneviye bulabilirler. Ve her şeyden çabuk
ağlayan gayet mukàvemetsiz mizâc-ı ruhlarında,
o Cennet ile bir ümit bulup, mesrurâne yaşayabilirler.
Meselâ, Cennet fikriyle der: 'Benim küçük kardeşim veya
arkadaşım öldü; Cennetin bir kuşu oldu, Cennette gezer,
bizden daha güzel yaşar.' Yoksa, her vakit etrafında
kendi gibi çocukların ve büyüklerin ölümleri, o zayıf
bîçarelerin endişeli nazarlarına çarpması, mukàvemetlerini
ve kuvve-i mâneviyelerini zîr ü zeber ederek, gözleriyle
beraber ruh, kalb, akıl gibi bütün letâifini dahi öyle
ağlattıracak; ya mahvolup veya divâne bir bedbaht
hayvan olacaktı.
GİBİ inandırıcı hakikatlerle cemiyete faydalı ve morelleri
gayet yerinde ve güzel çocuklar olacaklardır.
EFENDİM PAYLAŞIM İÇİN TEŞEKKÜRLER..
Muhabbetlerimle selam ederim.

Duygularımıza tercüman oluyorsunuz.Yüreğinize sağlık Muzaffer Bey.

Etkileyici ve mesaj veren güzel şiirdi. Duyarlı yüreğinizi kutlarım.

Gerçekten çok etkilendim.Çocuklara böyle acı olayları yaşatmaya kimsenin hakkı yok.Bir gün bedelini ödeyeceklerine inanıyorum sizi kutluyorum..

Tüm insanlık bir yana, çocuklar bir yana...
Bozulmamış, kirlenmemiş, tertemizdir onlar.. Sevgidir, ilgidir, 'şekerdir', tek istedikleri... Gökyüzü gibidir yürekleri.. Korkusuzca koşup oynamaktır hakları. Onları dünyaya getirenler düşünmeli önce... O masum canları önce analar, babalar koruyup kollamalı, sorumluluklarını iyi taşımalı...

Çocuk bu... Nasıl kıyacaksın 'taze fidanları?' Onlara uzanan ellerin kiri çıkar mı bir daha?

Kutlarım Öğretmenim..