Z E H İ R Şiiri - Osman Serçe

Kader ağlarını kurdu bir zaman
Elimden aldılar yurdu bir zaman
Hayaller askıda durdu bir zaman
Umutlar kıyıya vurdu bir zaman
Hasret benim acı benim zar benim

Hayat cenderesi teni burmadan
Azrail saatini bana kurmadan
Kader sillesini cana vurmadan
Ateş sardı bedenimi durmadan
Duman benim alev benim har benim

Yaz ayında yağdı kar mı dolu mu
Buzlar sardı sevda yüklü solumu
Kapattılar bulamadım yolumu
Kaçamadım hep sardılar kolumu
Töre benim adet benim ar benim

Geri dönemem ki gençlik çağıma
Hasret düştü özlem düştü ağıma
Uçurumlar açtı gönül badağıma
Hep mevsimsiz düştü yağış bağıma
Yağmur benim boran benim kar benim

Kaçamadım yakalayıp buldular
Uçamadım kanadımı yoldular
Bir zamanlar ayağıma çuldular
Zalimin elinden alan kuldular
Bacı benim ana benim yar benim

Beni solduranlar baharda solsun
Merhamet bilmeyen Allah'tan bulsun
Yüreği ateşli taşlarla dolsun
Yanacaksa dünyası geniş olsun
Kısa benim küçük benim dar benim

Ana derki ; Oğlum bu günler geçer
Bacı derki ; Herkes ektiğin biçer
Yarim der ki ; Allah secdiğin seçer
Osman der ki ; Bu zehiri kim içer
Ömrümden çalınan aylar var benim

Osman SERÇE
24 Kasım 2016 - BURSA

Kaynak : BEYAZ GÖLGE