SEDAT UMRAN: EŞYANIN ŞAİRİ
Hazan mevsimindeyiz sanki. Şairler bir bir göçüyor şimdi. Dün Mustafa Miyasoğlu bu gün Sedat Ümran. Bir çınar daha gitti. ‘İnna lillahi ve ileyhi raciun’ Allah hepsine rahmet etsin tüm geçmişlerimize.
Büyük şair. Eşyanın büyük şairi. Hemşerimiz sayılabilecek biri. İstanbul üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türkoloji bölümünde öğrenciyken tanıdım onu. Benim şiir hamurumda Sezai Karakoç, Cahit Zarifoğlu, Hilmi Yavuz, Fazıl Hüsnü Dağlarca ve Behçet Necatigil’den sonra onun mayası vardır. Onunla Marmara kıraathanesi gecelerini unutamıyorum. Fakülteyi ıskalamış, onun şiir sohbetlerine katılır olmuştum. Engin hafızası ve şiir ezberi hayrette bırakacak derecedeydi. Sayesinde yüzlerce şiir ezberledim. Fakülteyi bitirinceye dek sürdü bu alakamız. Sadece Marmara Kıraathanesi değil Horhor, ayrıca Kadıköy, Bostancı ve bilumum İstanbul kahvehaneleri, cafeler uğrak yerimizdi. Ben yüz yüze şiir eğitimini ondan aldım.
Almancayı anadili gibi bilmesi Hegel çevirileri felsefi yapısın güçlendirmiş onun çift kanatlı hale getirmişti. Birçok yabancı şairin intihar etmesini felsefe bilmemesine bağlardı.
Vefalı bir dosttu. Cömertti, alicenaptı. Borusan’daki mütercimdik günlerinde evlenmiş, evliliği pek fazla sürmemişti.
Hayatını şiire vermiş, şiir yemiş, şiir içmişti. Soy ismi Öcal’dı. Kendi adı ve Ümran soy adiyle müstear yapmıştı kendisine. Ahmet Haşim, Necip Fazıl ve Sezai Karakoç’a hayrandı. Özellikle Sezai beyi çok beğenirdi. İlk kitabı ‘Meşaleler’ Ahmet Haşim etkisindedir.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta