Z- Beyitler 6 - " hakikatın gözyaşları"

Çokluktan al götür beni bacağım,
Yalnızlıklarımda çoğalacağım.

Kahrım büyük boğazımda azamam,
Şehit varken; âşk şiiri yazamam!

İklim bozuk, ihsan az,
Alçaklara kar yağmaz.

Hısımlar hasmoldu evler cenk yeri,
Vicdanlar taş duvar cüzdanlar deri.

“İttihâd-ı İslâm” fikriyatı hak,
Edibin izzeti hakkı haykırmak.

Samimiyet maskeli emperyalist sazsınız,
Telaffuzlar namustur siz anlayamazsınız.

Şiir bir medeniyet mâna aşka vurumdur,
Hecelerim ipine bağlılık şuurumdur.

Göğe kadar çıksa şöhretin ünün,
Zerresi olamaz vicdan yükünün.

Temizlen ölmeden mıh gibi duru,
Tevbeyle yıkanır insan onuru.

Din kisveli palyaço dilinden düşmez Hira,
Bavulu müstemleke, yalan dolan iftira.

Samimiyet islâm, ertesi hâldir,
Salih amel şatafatta masaldır.

Küheylan olur mu katırın hamı,
Adam olunmadan dava adamı.

Hâinleri fâş eyle, yalancıları duyur,
Şuursuzluk dizboyu ,yâ rab merhamet buyur.

Hızır libasıyla lâf eder hem de
Hınzırın kibri der "benim sayemde"

Çoğa ihlâs, mideye az gerekir
Ruha huşu kalbe namaz gerekir.

Mağfiret dolu sahan,
Sıkıntı ve imtihan.

Mevsim çöl kokmuyor esmiyor rüzgâr,
Gülde tomurcuk yok, bülbülde de zar.

Seyir bahçesinde nice sırlar var,
Görün körlüğünü gör azar azar.

Tevekkül yeni huyum,
Sükûnetler doluyum.

Yığın yığın mert var ama,
Yalancıdan mert arama.

Şuur ancak adaletle yuyulur,
Yusuf desem teselliler duyulur.

Ömür binasından yine bir tuğla,
Düştü duy Micingirt Ömer ol ağla!

Secdeler kirleten riyakâr yaşlar,
Bütün kötülükler yalanla başlar.

Sağ sol nedir secdeleri beşleyin,
Tevbe edip; salih amel işleyin.

Dehşetli o günde gayya'ya damlar
Kendini görmeyen ruhsuz hodgamlar

O Müntekim, vakit yakın mühlet az,
Benim Rabbim hiçbir şeyi unutmaz.

Lafızlar fahişe, nerede hicap,
Hızır zannettiğim hınzır mı acep.

Yüzün görsem rüyamda elin sürsen başıma,
Eşya mânâ bürünür, neler girmez düşüme.

Arasa terketsem kirlenir Hazar,
Vefasız sürüler yürüyen mezar.

Altından nal ister ipekten döşek,
Çayır benim diyor, anıran eşek.

Berzah haşir sırat ana hamdolsun,
Cehennemi yaratana hamdolsun!

Senden ne kalacak anılacak şey,
Kibir, hırs, yalan, utanılacak şey.

İbret vesikası belkıs'ın tahtı,
Kimi ibret aldı kimi küstahtı.

O zat-ı rahîmdir vaadi haktır,
Kömür ile elmas ayrılacaktır.

İbret al ey âhmak, kafanı kaldır,
Kimler cehenneme odundur daldır.

Kibredenleri sevmez, kibir hastalıktır hem,
Büyüklük taslayanlar, pek şedittir cehennem!

Hıncın çeperleri kancıklığa ram,
Gözler ölü dişi, kefenler haram.

Ünvan yok herkese ölümü andım,
Öfkelerim durdu şükre boyandım.

Sükûtta ihânet verdiğin hasar,
Çok konuşuyorsun insan bi susar.

İfşâ eyle el-Âlîm, rüsvay ola ben’leri,
Maslahatı nefs olan haktan görünenleri.

Yaralarım düşse dile eririm,
Acıyı demlemek erdem mi mirim.

Davanın sahibi Allah de câhil;
Sahibi Allah’sa sahipsiz değil!

Sıratı müstakim lisanımda dem,
Riyâ denen bataklığa giremem!

Derdi olmalıdır en önde vicdan
Dostlarını iyi seçmeli insan

Hangi âyet bu sendeki kin,
"Lekum dînukum veliye dîn"

Ümmet Nuh tufanı ya şaşi gerek;
Veyahut daha çok, Necaşi gerek!

Ahlak sirayettir gözdeki yaşa
İns odur hâl ile irşâda koşa

Lütfeyle sevindir, şimdi bu gece,
Muhtaçlığım sana yâ Rab sadece.

Babıali, sofrasına yağ aldı;
Acılara tuz basanlar çoğaldı.

Dile âhlak gerek, söz para etmez,
Kurak vicdanlara su dere yetmez.

Kalemim hakikat yazdıkça hürüm;
Ne bir dalkavuğum ne de meşhurum.

Hakikatle dağlar aştık;
Yalanlara yenik düştük.

Ruhumuzu sarsıyor kin ihtiras hırs aklı,
İfadeler materyal, dudaklar tumturaklı.

Tebessüm mevt gülümsemek dilde gam,
Kelâm kezzap, âşk şiiri yazamam.

Ürenler emperyal üretim seri,
"Ene" zekatladık tencereleri.

Riyâkar amele sahi ret vardır,
Surata çarpılan, âhiret vardır.

Noel İslam dışı bana ne deyin,
Âyet “kâfirleri dost edinmeyin”.

Yalanların, fethin olacak;
Hesap günü çetin olacak.

‪Ey iman edenler bocalıyorum,‬
‪Ahvali gördükçe kocalıyorum.‬

Hakikat nicedir ne yapsın yâni,
Şuura kapalı nefsin insanı.

Önce bir vicdanın sonra da düş’ün olsun,
Allaha giden yol; bir ömür düşün olsun.

Zevk safadan beridir,
"Dünya hüzün yeridir"

Sabret, ifşâ hakikata uyacak;
Ve hakîkat son noktayı koyacak.

Biri vicdan nedir, şuuru sorsun;
Böbürleniyor ve böğ/ürüyorsun.

Dosdoğru ol, ertesinde şunu yaz;
Hiçbir tuzak müsebbibi unutmaz.

Binekler pahalı, binenler ucuz,
Kediler çaresiz köpekler kuduz.

Kendine varmakla âşk giyer ilim,
Gel bugün seninle hicret edelim.

Erdem püskürtülmüş, vicdanlar yırtık;
Kaçtım ben kendimden yalnızım artık.

Varlık keşmekeşi kalbi debeler
Nefsi kalabalık bencil tövbeler

Hepimiz öleceğiz nasipse toprak mezar,
Kimileri cehennem kimine cennet yazar.

Şerefin yalanda güneşte buzun,
Utancı götürdü duygusuzluğun.

Şuur emperyala sapan sürüyor,
Köpek anırıyor, eşek ürüyor.

Sabır ve tahammül çok şeye niyet,
Almadan vermektir, varda emniyet.

Egonun şehvetidir izleri ben ben’lerin,
Yolculuğu gayya'dır, utancı gidenlerin.

Kusursuzluk yok, aklet düşün az,
Yüzü temiz olan, maske taşımaz.

Haykır hakikatı, bahane nedir,
Sükût haysiyete mezbahanedir.

Bir mavi sessizliktir şiirler,
Duyguları yıkar teneşirler.

‪Kötümserlik yığıp gözyaşı sattın,‬
‪Maskeleri indir, yeter aldattın.‬

Hakikate körler, hicran taşırlar,
Hakkı haykıranlar vicdan taşırlar.

Kur’an ne hikâye hâşa ne fasıl,
Kur'an'ın gayesi ahlak velhâsıl.

O isterse yakın olur uzaklar,
İfşa olur desiseler tuzaklar.

“İslam güzel ahlaktır” takva kulun zaferi,
İzzetin affın haktır, kulun eyle Ömer'i.