19.03.13
Sesinin yumuşak tonuna rağmen bıktırdı. Güçlü öykü deyip duruyor bitevi. Bu tabir pek çiğ. Yeni mi uydurdu yoksa. Bıktırıcı uzunlukta sunumuna bir de bıktırıcı tekrarlar ekliyor. Bilge kraliçe sanıyor kendini. Ulusal jüri diyor kendine. Ulusalcılar türediğinden beri bu sözcükten nefret ediyorum. İlginç biri olmasına rağmen bıktı millet. Kendini beğenmesinden gına eldi bize. Sunumu yorumlayarak anlatmasına rağmen bö geldi derler ya işte öyle.
Haddini bilmek ne güzel şey. O da bizde yok. Gerçekten yetenekliler keşfedilmeyi beklerken böyleleri ortada fink atıyor. Sen diliyle anlatım varmış öyküde. Bu bilgiç kadın yumurtladı onu da. Ben merkezci öyküden başka, şimdi de sen merkezci öykü mü? Bazıları modern hikaye eklemiş durum hikayesiyle olay hikayesine…
Bir hikaye kuruyorum kafamda. Yazmak isterken sıkıcı toplantı bitiyor. Bu azabın bitmesine sevinsem, yoksa hikayeye başlayamamanın acısına mı üzülsem bilemiyorum.
'Ramazan Konuşmaları'nı temize çekmem lazım. Öykücülüğü erteliyorum emeklilik günlerine. Belki roman da yazarı. İyi bir meşgale olur. Geçen Ramazan-ı Şerif’te her gece bir şiir yazmıştım, bir şeyeler zorlamıştı da beni. Ne olduğunu bilemiyorum.
Günlükleri yazmam gerekecek, yeni günlükler yanında eskileri temize çekmeli. Şiir kitabını bastırmalıyım. Bir kitap, bir kitap, en çok istediğim şey bir kitap. Neden Yahya Kemal’i örnek aldım ki.
Tamamını Oku
