12.08.13
Düğünü yaptık dün akşam. Bütün günü eşim yüzünden stres içinde geçirdim neredeyse. Mutlu günümüz kara güne döndü az kaldı. Onlar dün gece uyumadılar. Uykusuzluğa bir de mükemmeliyetçilik eklenince olanlar oldu.
Havanın sıcaklığı ve stresin verdiği hararet yakıyordu beni büsbütün. Markete sığındım su alma bahanesiyle. Cebimde bozukluk yok. Başka bir şey daha alayım diyorum. Karar veremiyorum. Fazla bir şey alsam eve gitmek zorundayım. Bunu ise hiç mi hiç istemiyorum. Camiye çıktım cami serin ama yetmedi abdest tazeledim. Biraz oturdum. Telefon geliyor. Amcam beni arıyor.
Camiden çıkıyorum. Caminin kahvesinde çay içiyoruz. Osman abi de geldi. Namaza geçtik. Otobüs şoförü beni arıyor. Yolu kaybetmiş. Telefonumu vermişler bir de Çene suyundan yukarı git demişler. O da bayır yukarı çıkmış Çınarlıya varmış. Tarif ettim.
Sıkıntı sıkıntı, her şey bana batıyor. Oysa o kadar da dua istemiştim herkesten. Cepten mesaj bile attım bir hayır kurumuna. Olup biteni anlayamıyorum. Birçok cemiyetteki kavganın nedenini bir az keşfeder gibi oluyorum.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
