z-Anılar Demet Demet-5 Şiiri - Rahim Zor

Yine üniversite yılları idi.

Gecekondu bir evde kalıyorduk.

Oturduğumuz odanın tabanının tahtalarından bazıları çürüktü.

Olayın vahim tarafı odanın altı boşluktu ve aşağıda kömürlük vardı.

Bir gün bir arkadaşımız eve geldi.

Ona yer gösterirken 'Şurdan geç,şuraya basma,şuraya otur.' diye yol gösterdik.

Ancak çay ve sohbetin ardından her şey unutuldu.

Arkadaş gitmek için kalkıp iki adım attığında kömürlüğü boylamıştı.

Ben böyle durumlarda bir tür gülme krizlerine tutulurdum.

Diğer arkadaşlar çekip çıkardılar onu oradan.

Çok utanmıştık.

O gün sabaha kadar gülmüştük.