Yzamanın Büyüsü Şiiri - Necmiye Sarpkaya

Yazmanın Büyüsü


Yazmak nedir diye bir soru yöneltilse hayat biçimidir. Elime bir kağıt
kalem geçirsem hemen bir şeyler yazmaya başlarım. Ya yazmalı yada okumalıyım.
Sanırım bunları yapmazsam hayat renksiz, tatsız,kokusuz ve yavan olurdu..
Şöyle zihinsel bir yolculuğa çıkalım isterseniz. Günün en aydınlık,
en berrak en parlak saatlerinden birindesiniz pırıl pırıl güneş, tatlı hafif ılık
bir meltem esintisi, yeşilin her tonunda ağaçlar üzerinde neşeli cıvıl cıvıl
cik cik öten serçecikler, arı kuşları kıyılardaki martılar, çığlık çığlığa
doğanın görkeminden etkilenmişler besbelli… Daldan dala konan minik sevimli
kelebekler, önünüzde gizemli kar beyazı bir sayfa elinizde hoş bir kalem,
dilinizde güncel şarkıların etkileyici melodisi, dahası tavşankanı enfes demlenmiş
ince belli bardağın cazibesine kapılmış az şekerli ağzınıza layık bir çay. Daha ne olsun
en bahtiyar ben bahtiyar.... Durun bitmedi başınızı nazlı nazlı çeviriyorsunuz
karşınızda çarşaf gibi mavinin can alıcı tonlarında, iyot kokulu bir deniz, içinde
oynaşan cilveleşen yunus balıkları, karşıda mutlu şen kahkaha atan balıkçılar
En bahtiyar ben bahtiyar.

Tam hazırlanmışsınız duygusal ve fiziksel olarak, ilhamınız da ziyarete gelmiş
yanı başınızda söyleyecek sözünüz yazacak gücünüz birikiminiz var. Ne yazacaksınız
isterseniz bir aşk şiiri, lirik bir şiir, isterseniz bir haber, makale,fıkra, eleştiri, deneme,
söyleşi, gezi, anı, günlük, biyografi, otobiyografi, özet düşünce yazıları, isterseniz
romantik bir aşk mektubu veya karalama, ne yazacaksanız işte dumanı üzerinde çıtır
simit tadında bir yazı tasarlamışsınız tam başlamak üzeresiniz, yazıya olan vefa borcunuzu ödeyeceksiniz. Ödeyebilir misiniz ki hiç bitmeyen dış borç veya banka borcu gibi çalışır
çabalar, bulur buluşturur ödersiniz. Fakat gel gelelim ana borca bir türlü ulaşamazsınız.
İşte böyle bir borç batağı.Yazmak borcu vefa borcu böyle bir borç işte.
Bir el uzanıyor ansızın, kara kapkara bir bantla gözünüzü kapatıyor. Ne kadar süre
Dayanabilirsiniz? Hem bu keyifli buluşmanın arifesinde...Aman Allah’ım neler oluyor böyle
Lütfen bu karanlık gitsin kalksın, Ne o yıldız mı dediniz ne gezer yıldız ne Zühal, ne Çoban
nede Zühre yıldızı yok yok..Samanyolu o da yok, ay yok o da görünmüyor sadece bunaltıcı
iç sıkıcı bir karanlık...

İşte dostlar böyle bir izbe, karanlık köşe, dipsiz kuyu yazmamak, yazamamak. Ne İbrahim’in güllerini, ne Musa’nın asasını görebilir nede Yakup’un gözyaşlarına dokunabilirsiniz.
Bu karanlıklar içinde… Sadece Yusuf’un zindanlarında olmak Mısır Sultanı da olmamak
yazının büyüsünden mahrum olmak...