Yüzyıllık Yorgunluk Şiiri - Salih Eş

Suratımda yüzyılın yorgunluğu
Cebimde bir işçinin mesai durgunluğu
Hepsi birleşti bir kasvetli gece
Geriye kaldı bir ip ve sandalye

Birbiri üstüne yığıldı günler karşılık yok hala
Hiç bir şey değişmeyecek mi günler geçerken gırla
Naftalin kokulu cebimdeki umut
Onu doyuran kuru bir nohut

Tünelin sonunda görünmüyor bir ışık
O ışığı tekrar yakmalı fütursuz bir kaçık
Şatafatlı yaşam altında geçirdiğin çorak ömür
Sen sefa sürerken çıkarır yerin 7 kat altından çocuk kömür

Sosyal devlet dersin sadece lafta
Onlar yalnız gelir evin başına yıkıldığı hafta
İnsan canı eşdeğerdir bir miktar kağıda
Başbakan şiir okur bakarak kağıda

Etlerim yanar bütün karlar ortasında
4 çocuğuma sarıldım alevler odama vardığında
Son anımda istedim anamdan helal
Ailemi hayattan kopardı gecikmiş bir ihmal