Hangi tarihli şiirdi hatırlamıyorum
Tabiat anadan bahsetmişti
"Ağaçlar şahidim" demişti
Belki en güvendiğim sözlerdi
Yaşantımın
Doğanın kolları ile sarmıştı beni
Evrenin ruhunu iliştirmişti yakama
Avucumun içine temiz bir umut bırakmıştı
..................
Çok vakit geçmedi sonra
Yanıltmayacağım dediği
Yerdeydi yine
..................
Bense
Yüzyıllık bir ağacın gövdesinde avuttum kendimi
Bu kadar katlanabildi ise dedim
Vardır bi bilgeliği
En güzel sen seversin beni dedim
Koru, kolla, sahip çık
İnsanlar canımı acıtıyor....
Ayshe
Kayıt Tarihi : 23.12.2018 21:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Herseyin bir oluşma olgunlaşma ve son bulma evresi vardir. Doğa bize bunu öğretir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!