Yüzyılın Depremi Gafil Avladı

Bir ömür bitti bitecek Yunusleyin pişemedim
El ayak düştü düşecek Hakk yoluna düşemedim
Nefesim gitti gidecek ne bilsin kimseler halim?
Bedenim soldu solacak dertlerimi aşamadım

Tüm cihanı benim sandım şu kendini bilmeze bak!
Ona buna kulak astım aslını unutana bak!
Ararken dağları aştım düştüğüm nice hale bak!
Bedenim soldu solacak varlığınla taşamadım

Ararım bendeki seni her dem şaşkınım gör beni
Yer yarıldı göçtü canlar mazlum kulun bekler seni
Son ver zalimin zulmüne sevgi olsun deseni
Bedenim soldu solacak mazlumlara koşamadım

Gecenin koynunda naçar gurbetteyim tek başıma
Doğru söylet, doğru eylet leke düşmesin aşıma
Yüzyılın depremi sarstı ölüm yağdı dağa taşa
Bedenim soldu solacak ilmin ile yaşamadım

Hat Ay’ım yerle bir oldu olan hep yoksula oldu
Kahramanmaraş, Adıyaman Malatya Gaziantep soldu
Adana, Diyarbakır, Urfa, Kilis, Osmaniye yoksul doldu
Bedenim soldu solacak bağnazlığı deşemedim

Gelin dostlar bir olalım İlim irfan bilim için
Bunca kin ve nefret kime? Yerin altı bizim için
Malın mülkün neye yarar? Sarayın köşkün kim için?
Bedenim soldu solacak gönlümü hoş edemedim

Şükran Günay