Yüzünüze Şiiri - Bahattin Tonbul

Cenazem toprak altında eriyip yok olunca
Unutma ruhumun sonsuza dek yaşadığını
Kokla onları içerine çek
Anılarda bıraktığım resimler solunca
Çağırma o an beni yanına
Bırak kalsın hatıralar
Solukta olsa

Yalnızım şimdi karanlık ve sonsuzlukta
Yaptıklarımın cezasını çekiyorum
Bazen ağlıyor bazen gülüyorum
İstemeden
Keşke geri dönsem de
Bir daha yaşayıp yaşatsam
Sizleri diye
Sayıklıyorum günlerce
Sessizce içten içe haykırıyorum
Saatlerce

Bak öksüremiyorum bile
Sadece hıçkırık var boğazımda
Sesim bile çıkmıyor
Yutkunamıyordum
O son zamanları
Hatırlayınca
Ağlamayı gülmeyi unutmuştum
Bom boş bakardım sevdiklerimin arkasından
Onlar anlamazdı neye bakıp neye gülümsediğimi
Sadece izlediler beni kaybedene kadar
Ağzımda
Ne tat ne acı nede ekşilik vardı
Sasıydı sanki tükürüğüm yapış yapış olmuş
Tüküremiyordum,ağzımın içinde sakız gibiydi
Arada temizlenmese açamayacaktım ağzımı
Neler çekmişim baksana

Ağrıdan ve ateşten içim yanardı
Anlatamazdım
İniltim tek işaretimdi
Sağ olsunlar başımdan ayrılmayanlar
Arada olsa acımı dindirdiklerini zannederlerdi
Verdiği ağrı kesici ilaçlarla
Ben hep cezamı dünyada çektim
Şimdi cennet bahçesinde beklerim hepinizi

Son çırpınışımı görmediniz bile
Büyük bir mutluluktu sizden ayrılık
Ağrım sızım kalmamıştı
O son soluğumu verirken
Yüzünüze
Bahattin Tonbul
23.1.2011