Yüzünün gülüşünü Şiiri - İnayet Koçak

ben bahara benzettim yüzünün gülüşünü
bana geliyor sandım yolda yürüyüşünü
yürüdüğü yollarda havalanan tozlar bulut san ki
yaklaştıkça bir birimize tanıdık birbirimizi
sımsıkı sarılıp birbirimize anımsadık gençlik yıllarımızı
aklar düşmüştü saçlarımıza derinleşmişti yüz çizgilerimiz
yüreklerimiz daha çok genç yanılgısı içindeydik ikimiz de
olsun olsun dedik ikimizde bir ağızdan çıkmış gibi
el ele tutuştuk eskisi gibi düştük yollara gittik uzaklara
barışı özgürlüğü sevgiyi sevdayı arayıp bulmak adına...i/k