Yüzünü Tenhalara Çizen Çocuk

I
güneşlerin zarif çobanı
duyarlığın belâ vadisinden
mücellâ aynasına varlığın
bekâ âleminden geldin:
hoşgeldin

gecenin serüvenlerine şerholan rüya
kan yağan takvimlerin kıyametinden
kervanlara mahsus zamanın çağrısına
gökte dokunmuş menkîbeler kararak
tuvali âsî nehirler taşıran çocuk
umut sınanan bir deryadır: akar

alaylı alkışlar ardından
ovalar gibi saçlarınla
yalınayak mermerler kırarak bir bir
bindallı oynayan kapalı çarşılardan
gecekondu panayırlarına
caddeler ki bağrını yalanlara dayamış
donanma günlerinden kalma figândır

II
hâlleri yaman dillerin
mîsak:
balçığa sırlanan nefestir
azaplara yol olmuş gövdeden
enlemlerin boylamların maverasına
hârelenen bir aşksa su
nârin bir tûfandır intikam

hatırla ki duyasın
tûl vakitlerin armasından
dillenen şeydâsıyla yakarışın
emek:
ellerinin çeşmesi
zeval bulmayan sevdalar katından
özgür yeminler kışlasına
taranmış duygulara karanfiller gerek

III
Zalim hücumların kıblesinden
obasına yıldızlar konan sevgili
ah hazırlansan bir
çıngısıyla tımarlanmış utkuların
ne mekkâreler ağar
doruklar doğuran yelesinden baharın
andolsun:
esirgeyenin bağışlayanın aşkıyla
sarplarında köşkler
..........
..........