Yüzünü Özledim Şiiri - Savaş Barha

Haydi kalk,
gel yanıma,
ellerimden tut.

Kapat gözlerini.
Sarıl boynuma sımsıkı.

Bir anlığına dursun dünya.
Bir anlık, bir ömür mutlu olayım.

Bıktım maskeli yüzlerden,
yoruldum samimiyetsizlerden,
tatlı bir söz duymadım senden sonra,
senden sonra yaşayan bir meyit gibiyim.

Gözlerini özledim.
Gözlerindeki yansımamı özledim.
Gözlerindeki huzuru, sevinci özledim.

Haydi koşalım.
Ellerimi bırakma.
Gözlerini kaçırma.

Nefesinle dolan etrafımda,
sahte gülümsemeleri yıkıp,
mutluluktan dans ederek, ağlayarak.

Kıyamadığım gözyaşların düşüyor toprağa.
Dokunamadığım saçların dolanıyor rüzgâra.

Azrail durmadan göz kırpıyor bana.
Sevinçler, tebessümler azalıyor yüzümde.

Kıyamet mi yaklaşıyor, ölüm mü çağırıyor?
Sayılı nefesim mi azalıyor? Ne oluyor, bilmiyorum.

Günler kısalıyor sanki.
Güneş erkenden batıyor gibi.
Yoksa gözlerim mi kararıyor?

Yüzüm solmadan gelsem sana,
Azrail'e dost olmadan duysam sesini,
sayılı nefesim bitmeden adını söylesem,
gözüm kapanmadan son kez görsem seni.