yüzünü okudum
geçit vermeyen kederli dehlizlerinde
yitik bir yelkenlinin
öyküsü duruyordu
emanet
dokunmak
ahşap tenindeki ıslak yalnızlığa
yalnızlığıma giymek istedim
huzurla
yüreğinde sırlı incilerle
ölü bir midyenin denize gömülüşüydün
el yazımla ağladığım o sularda
eksilen bir rüzgarın elleriyle
aramak satırları kaldı
aramak anlamaktı aslında
isimsizliğini
ah! yüzünü okudum
ne çok benimdin
ne çok ayrılık….
Kayıt Tarihi : 8.7.2006 09:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
isimsizliğini
ah! yüzünü okudum
ne çok benimdin
ne çok ayrılık
çok sevdim anlatım dilinizi..içten..
TÜM YORUMLAR (1)