Yüzünü Kaydet Algılarıma

YÜZÜNÜ KAYDET ALGILARIMA

Bir unutkanlık iğnesi yap bana,
Her şeyi unutayım,
Yenilmek için girdiğim müsabakaları,
Tekrara düştüğüm hataları,
Tüm tesadüflerini hayatımın,

Hiçbir aşka unutmak için başlamadım oysa…

Bahar şölenlerinde kalbimin
Hep kendi ellerimle teslim ettim kendimi,
Astral seyahatlerinde sevdanın
Gündüz çöllerinden geçtim
Ve hep kendim tuttum yine ellerimi.

Hiçbir aşka unutmak için başlamadım ben,
Hep unutuldum ama;
Her fırsatta,
Soğuk müsamere salonunda aşkın…

Gençliğimin en
“Taşı sıksam suyunu çıkarırım.”
zamanında,
Umut vadeden topraklar,
Zift ve zehir sabahların rutin buluşmalarında,

Her kahvenin yanına altı koymayı ihmal etmediğim
Kahkahaya kurulu tuzaklarda,
Altısı olmasa da
Kahveydi hep bahanemiz nasılsa;

Tüm altılar sabah ayarında…

Bir unutkanlık iğnesi yap bana,
Yolluk olsun kendimi karşıladığım yollarda,
Kendimle ayrılığa düştüğüm keşkeler de,
Büyümek-uslanmak bilmeyen yaralarıma,

Yarım kalışlarımdan kurtaran beni
Bir unutkanlık iğnesi yap!

Yüzünü kaydet tüm algılarıma,
Yazılı tek belgem olsun adın,

Hiçbir aşkı unutmadım,
Erteledim sadece ağrılarını,
Hatırlamak için soğuk kış bulvarlarında,
Hiçbiri için pişmanlık duymadım.

Ama sen yine de bir unutkanlık iğnesi yap;
Geçmişimi yok sayıp,
Pişmanlığa ve ayrılığa gerek duymadan kendimde:
Sıfırdan başlamak istiyorum sana…

25 Eylül 2006 / 23:26
İstanbul / Bakırköy