Yüzünü Göremediğim Sevgili

Daha tanıyamadım bile seni ama
Yedi cihan bir araya gelse
Dünya dursa, güneş sönse
Yine de senden ümidimi yitirmem

Daha göremesem de o ahu yüzünü
Kalbime saplanacak mızrak kirpiklerini
Bülbül sesin ile aydınlattın hayallerimi

Hançerlerinde çürütsem ömrümü
Gözlerine bakarken ölsem
Ölsem de unutamam, gözlerinin güzelliğini

İşte sevgilim, sen olmadan bile
Ne kadar sevdiğimi görüyor musun seni?

Sen olsan, ah sen olsan da
Kalem olsam şiirler yazsam
Kağıt olsam dinlesem güzelliklerini
Ömrüm, ah ömrüm senin olsa
Senin gibi bir şaheserin eseri olsam

Cennetlik olmak için seni görmeye yok gerek
Sadece biraz düşünsem yeter
Aklımda sen, kalbimde deli çelenk

Allah'ım al, al da kurtalayım şu canımı
Ya da ver bana hayallerimdeki, düşlerimdeki güzel kızı
Yaram büyük her yerimde ayrı sızı
Yanıyorum Allah'ım, yanıyorum kurtar şu kızı
Hayallerden, düşlerden, ümitlerden...

Şimdi sen, yüzünü göremediğim sevgili
Ya sen gidersin bu şehirden ya da ben
Ya da istersin belki sen de
Benimle yan yana, yana yana
Bir ömür geçirmeyi

Bu şehir dar gelir bana, dar
Anlasana yarim senden olmaz bana yâr
İnan ki dağlar, taşlar
Ya da gözlerimden akan yaşlar, şahit oldular
Senin bana ettiğin bu dertler
Benimle ortak olup sana pusu kurdular

Senin için planlarını bozdum
Ne kadar gelmeyeceğini bilsem de
Gözlerin aklıma geldi
Sana şiirler yazdım
Kendi mezarımı, ellerimle kazdım
Çeşit çeşit çiçekler buldum
Mezar taşımın yanı başına koydum
Ölmeyi göze aldım, gerekeni yaptım

Aklıma girmeye çalıştılar
Tutana kadar senin ellerini
Duyana kadar cennet sesini
Bekledim, kimseye inanmadım
Bazen beni deli sandılar

Kabul ettim, sana deli danalar gibi olan aşkımı
Çekerim, dedim; tatlı çileni, tatlı kahrını

Aşçı olsam tatmin edemem yemeklerimle seni
Doktor olsam tedavi edemem kırdığın narin kalbimi
Ben de şair oldum, yazdım yazdıkça seni
Elim kalemime gitti, kalemim de kağıdı sevdi

Belki sen kağıttın, ben de kalem
Sen olmayınca yarım kaldım
Seni her hatanla sevdim, madden manen
Cazibene aldandım, kandım...