Bazen açıyorum fotoğrafını konuşuyor benimle
Gözlerinden hemen şiirler oluveriyor kipriklerinden birer kafiye uyduruyorum
Al dudaklarının arasından görünen inci dişlerinin ışığında yazıyorum
Saçlarının her bir teline ayrı bir kıta ayırıyorum
Fotoğrafına saatlerce bakıyorum öylece kafamda bin tane şiir
Hangisini yazsam diye düşünüyorum yetişemiyorum gördüklerime
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta