uçurumda açan bir güldür hayat
kokla bedaliza
yoksa tutsak kalır, perçinlenir korkulara ömür
göllerde su çürür, yamaçlarda renk
ak bedaliza
herkes kendi yüreğini eze eze büyür
ölüm mayandandır, kapılardan gelmez
korkma bedaliza
gölgenden soyun, ışıktan arın, geceye sür atını
karanlığın aynasında ağlaşır binbir can
ara yalnızlığını
insan kendi yüzünü ancak yalnızken görür.
pencereden renkleri içmeden seher
kalk bedaliza
kalk ki sabah uykularda ölür…
Kayıt Tarihi : 19.10.2009 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!