Yüzüne Bakmaya Yetmiyor Zaman

Saçların tarlada boy atmış buğday,
Çatılır kaşların asla durmadan.
Sen durgun denize yeni doğan ay,
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

Ellerin yumuşak kuşun tüyünden,
Bahar buselerle geçer üstünden,
Ne çıkar dünyanın ay ve gününden;
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

Bakışın bir yudum sudur pınardan,
Sanki hatıradır ilkbaharlardan,
Kalkıp da ne kadar baksam durmadan
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

Gül ki bahar gülsün yanaklarında,
Gülen ayva sensin, ağlayan nar da,
Seni seyretsem az kışta baharda
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

Yaylanın dumanı başında tüldür,
Başına vuran ay ışıktan seldir,
Her duruşun sanki birer heykeldir,
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

Gözlerinde coşkun pırıltılar var,
Belki de o yüzden ışıldıyorlar,
Seyretsem de doymam ölene kadar,
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

Işıklar denizden yansır yüzüne,
Kıvılcım yağdırır iki gözüne,
Yalan diye bakma sakın sözüme;
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

Yüzden daha üstün ne var evrende?
En önemli şeydir yüz bir bedende,
Artık anladım ki tutsağım sende,
Yüzüne bakmaya yetmiyor zaman.

(HANÇER YARASI isimli Hece Şiirler ‘inden > 10-11/100)