Yüzündeki Hüzün Niye Şiiri - Esma Şahan

Bir tablo çiz ellerini batırıp ay ışığına
Vurula vurula yakamozlar düşsün gülüşlerine
Bekleme geceyi ay hep yerinde
Görmek kafi penceren varsa elinde
Nasırını silmeden kalemsi ellerinin
Doruğunu temizlede çık dağın üstüne
Vurgun gibi ay ışığının dibinde
Ellerini bula bula çiz yüreğime
Sanma bulduğun silüet terk etmeyecek
Gidecek,geçecek hepsi bitecek
Bir kaf dağı kalacak yeryüzünde
Yüzündeki hüzün niye
Son, son sadece mavinin geceye bulanmasıdır.
Yüreğin çakıl taşlarından uzak
Bu geçişler bu gidişler hep geçecek
Güneş var önümüzde
Toparlan hayal avına çıkıyoruz...