Yüzündeki bağ Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Yüzündeki Bağ

Ey afet-i niyazsız ey ağır naz ey gamze dar,
Müjganın kalbimi nişan almış deler bir ok gibi deler.
Nigân diden öldürücü ya mest eder yahut harap,
Zülfün kement misali bağlar ne şeyh dinler ne de sual.
*
Kalbimin nakit ı senin sevda pazarında revacı yoksa,
Sahtedir düşük ayadır, karşılık bulamaz belliki çürük.
Gel sofu bağına seyreyle dövüşünü, çınarını gülün,
Bir yanda tümü şükufe, bir yanda oluyor zuhur.
*
Ellerin yüzüne çınar, başın dağ, dudağın gül,
Süslemiş heybetli didarın, olmuşlar bana mahşer-i zulüm.
Nasıl bir bağ bu başı buyruk fidanlar,
Lebi dudağın ateş olmuş gözlerin bahçıvana eyliyor zulüm.
*
Pınarlar su ilan dolar ağaçları rüzgâr büyür,
Baharın düğünüdür, gönce gelin damat bülbül.
sahradır gözlerin sarp kayalarda oluyor pınar,
Ağlayarak besliyorum hıçkırıklarım ona can olur bir yudum su.
*
Karanlık bir yoldur saçları, karın güzelliğine maruz bu şehrin ahi,
Fırtına savurur döndürür, kayar ellerimden balık misali.
Şebnem dizilir goncaların yaprağına durmadan,
Bir arada olunca ağız dil diş damak oluyor gül.
*
Şiwan senin gücüne hayran ondan hikmetine eda eder,
Çoktur büyüktür manası, telefiz ederken sıcak ve küçük.

Şiwan ali Yilmazdağ