Yüzünde ki Kitap Şiiri - Fatih Yaşlı

Sanki altını çizmişler bütün yaşadıklarının
Ömrünün kenarlarına önemlidir diye notlar almışlar
Çok okunmuş bir kitabın yıpranmışlığı yüzünde
Peki sesini niye böyle boydan boya yırtmışlar

Hani haberin yokmuş da ansızın büyüyüvermişsin
Hani hüznün ve oyuncakların da senle beraber
Büyüyüvermişler uzayan araf akşamlarına ey!
Bulvara yaslanan bir ağaçmışsın da ormana özenmişsin
Upuzun bir çığlık yankılanır dallarının çıtırtısında

Parolayı soruyorsun kendine sonra uzun, uzun susuyorsun
Sınırdasın ve bütün üç-beş nöbetlerini tutuyorsun
Namlunun ağzında gümüş bir intihar parıldıyor ansızın
Aklının tetiğini düşürüyor elin, inceden kanıyorsun

Hangi kente yürüsen orası panik orası deprem
Göğüs kafesinde telaşla kırılan fay hatları
Hangi kapıdan girsen bu kente orası linç meydanı
Ve içinde kanserli dokular gibi büyümekte
Parçalı bulutlu bir gökyüzü sıkıntısı!

Al ömrünü avuçlarına devrik bir cümlede kullan
Kafiyesiz yaşanmışlıklar beride göz kırpsın
Ana fikri ölüm olan bir okuma parçası ol hemen
Yüzündeki kitap kimse görmeden kapansın.