Yüzünde Hilal Olmak Şiiri - Ömer Dengiz

Kurşun yemek yüzünü Ay’a çevirmektir.
Ay doğar, Güneş batar.
Ben yıldız olmak isterim sonsuza kadar.
Kalem yazmazsa suçludur.
Ben senin yüzüne bakmazsam.
Her sabah uyandığımda yanımdasın,
Her seherde güle hasret bir gönülde saklısın.
Sanma ki yalnızsın bir gündüz vaktine benzeyen gecede…
Sanma ki karanlığa saplanan keskin bıçaksın.
Bir yumak, iplik iplik çözülürken yüzünde,
O asil kelebek uçar sonsuza rüzgarın sesi kalbime eşlik ederken.
Sonbaharımda açar çiçekler.
Bekliyorum, horozlar sussun diye sabahı.
Bekliyorum, gün aşan beyaz zirvelerde, gölgen vuran yamaçlarda seni.
Koşmak, koşmak, koşmak için.
Her kaçış bir buluşma değil mi şehidim!..
Bırak gitsin gemiler sefere ki kapkara dumanlar bulutları gizlesin senden.
O kutlu zaman aşka kapı açan bir cennet olur önünde.
İçim titreyerek bir pula hasret dilenciye dönerim.
Seni hayal ederken hep gülümserim.
Bu gece borçlandım zamana, düne, yarına
Uzat dudaklarını bir köprü kuralım.
Uzat ellerini yanalım.
Sen yoklukların ateşinde, ben senin yüzünde Hilal olmak isterim.
Gir kalbime kanlı gömleğinle.
Gel şahit ol.
O’nu birlikte analım…