Beyaz lale kıvamında yüzüne güneş doğarken,
şafak o güzel gözlerine doğmalı
ve gözlerindeki güneşi görmeliyim
seher vakti ılık bir meltem yüzünü okşarken
günün ilk ışığıyla gölgen oluşmalı
ve ben gölgende kısa ama uzun uyumalıyım
vadiyi koşarak geçen rüzgar ıslık çalmalı bizim için
ulu dağlar halaya dururken,
selviler, utanmamalı
sevincini paylaşmalı bizimle
uyandığımda izlemeliyim öylece seni
güneş üzerimize doğmalı
toprağa uzanmalıyız yan(a) yana,
toprak tenimizden serin olmalı,
güneş bizi yakarken, toprak bizi anlamalı
toprakla özümüzü hatırlamalıyız,
bütün olmalı, belki de toprak olmalıyız
gökyüzü bize ağlamalı,
en unutulmuş ağıtları yakmalı,
yaşanmamış, yaşanamayacak günleri bıraktığımız üzerine...
Kayıt Tarihi : 8.6.2009 02:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Celal Gezer](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/08/yuzunde-gunesi-gormeliyim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!