Yüzüncü yıl şubatın hemen başı..
Öyle bir afet’ki yuttu hatay maraşı..
Adıyaman antep on şehir bir tufan..
Ne yürek dayanıyor, ne duruyor gözyaşı..
Sessiz bir bekleyiş gönüllü yüreklerde;
Seferber oldu ülkem yediden yetmişe.
Kayıbımız büyük, yükümüz ağır…
Evimizde uyurken suçluluk hissiyle..
Yüzyılın sözüdür”sesimi duyuyormusun…
Enkazda iken türkiyem rahat uyuyormusun;
Ne afetler gördükte buna bozgun az gelir,
Tek yüreğiz; yalnızız bilirdim tüm dünyadan dost gelir..
Kayıt Tarihi : 9.2.2023 21:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!