Hiçbir kalem yazmadı gelişini, gidişini yazdığı gibi
Değişen iklimlerimin kırılma noktaları oldun birden
Bütün keşfetmişliklerim yazgım gibi duruyor önümde
Bir cehennem yalnızlığının alevi var şimdi yüreğimde
Her sevda umuda kundaklamadır yalnız bir bedeni. Biriktirilmiş sevgi sözcüklerinin karalamalarında, özlemin dayanılmazlıklarında her aşk olmazlığa yürümektir aslında. Yüreklerin yeşil ormanlar aradığı bal kovanlarında sevda buruk tadılır çoğu kez. Gecenin tam ortasında kötü düşlerden korunmalara kaçış gibi, en çok çocuk yanımızla sokuluruz sevdanın sonsuzluğu çağrıştıran kollarına.
Uçup, savrulup kondu üzerime küllerin. Günlerce yalnız kaldığım kıyılarımda ben aydınlığı umarken, sen ansızın karanlığa açılan kapılarımı açtın. Çürümüş, çiğnenmiş çıplaklığımla korkularımla bir başınaydım senden önce. Zamanın mor düşünüşlerine kapılmış, gece gündüz aynı sevdanın kadehini kaldırıyordum. Yenik gövdemin üzerinden binlerce savaş arabası geçmiş, uçurumların çığlığını dinliyordum.
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
