Yüzün ve Gökyüzü Şiiri - Fahri Kumbul

Bakmaya doyamadığım yüzünün tükenmez derinliğinde
açık mavi bir boşluk konumlanmış;
bir sınırsızlığı çizgisizce çizer, ama beni ürkütmez.
Soğuk bir yel kopunca güzel çehrende,
yapraklarım sararıp dalından düşer
ve bu an hüznüme kısa bir eylüldür.
Asılan yüzünden yükselen bulutlar
ve yanaklarından süzülen damlalar,
canımı cömertçe yeşillendiren sağanak bir yağmur olur.
Bazen de olsa, seyrek de olsa; işte böyledir.
Sakınmasız ve alıcı kuşlar süzülünce
alı al moru mor ebem kuşağı kuşaklı görünüşünde,
ürkek av kuşları kanatlarını çırpar telaşla.
Gece olup güneş batınca,
gece mavisi loşluğu ve mimiklerinin hoşluğunda
kayan yıldızlar parlar duluğunda.
Uçsuz bucaksız bir gökyüzü yüzündedir
bazen de güzel yüzün gökyüzünde;
içten bakınca gökyüzüne ve yüzüne.