Yüzün Aydınlatır Düşlerimi Şiiri - Alim ...

Önce;
Dünyanın karanlık yanı gibi zifiri zindandı yüreğim.
Değmeye gör göz kapaklarıma,
Kaç değirmen taşı asılıydı,
Kaç demir kafes çakılıydı,
Kördü gözlerim.
Düşlerim bile kilitliydi.
Baktığım yüzler, isimler çar çabuk silinirdi.
Usumda, gam yüklü gemiler demirliydi
Vagonlarım katar katar raylara diziliydi.
Ne kat edilecek yollarım vardı
Ne de çıkılası, dönülmeyesi yolculuklarım

Sonra;
Aydın yüzünün,
Uzun,
İnce ve sıcacık şavkı doldurdu,
İçimdeki, başı-sonu belirsiz karanlık dehlizlerimi,
Ellerin değdi birden,
Alı, moruyla lalezar oldu yanaklarım.

Şimdi;
Yüzün aydınlatır, güneşten evvel, düşlerimi.
Yatağımdan sırt üstü umarsız uyanırım sabaha,
Umudum çok, biliyorsun;
Bakınca, inatçı ve direngen gözlerimin çukuruna,
Nalıncı mıhı gibi çakılı durur alnımın ortasında.
Bugünden tezi yok, yarın bile geç kalıyor.
Seni seviyorum demek, bana artık yetmiyor.
Kelimeler, mana yüklerini zaman içinde yitirtiyor.
Aydın yüzünün sıcaklığında
Seni sevmenin, milyon kere şekli aklımdan geçiyor.

18 Mayıs 2008 - İZMİR