Benim kaderim bu,
öylece karşına oturup seyrediyorum
yüzünden geçen zamanları...
Küçük bir çocuk olan yüzün
annesinin kalbinin kapılarında kalmış...
Kırgın düşlerinde sakladıgın...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Tipi hiç şaire benzemese de muhteşem satırları var ..
şiirlerinize yorum yapmak çok zor.. çok başarılısınız kaleminize yüreğinize sağlık..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta