Yüzümüzdeki neyse de kalbimizde bunca iz

keşke izafi olsaydı her şey.
mesela iki iki daha üç etseydi,
ya da beş.
bir rivayete göre sekiz deseydiler,
onüç olduğuda görülmüş olsaydı.

günler ayları, aylar yılları kovalamasaydı.
kardeş kardeş yaşasaydılar.
neden bir gün yirmidört saat ki,
belki son gününü geçirecek insan sevdiğiyle
hadi öyle değil de, bir gün daha katlanamayacağı acısı varsa ?

çarklar arasına sıkışmasaydık böyle,
tembel akrebin ardına takılmasaydı yelkovan,
saniyenin bu kadar acelesi olmasaydı,
zilleri çalmasaydı mecburiyetimizin.

vakitsiz öten horozun hürriyeti kadar hür olsaydık,
her güneşle gün değil de, her günle biz doğsaydık.
bir yıl dört mevsim de, üçyüzaltmışbeş gün olmasaydı
yüzümüzdeki neyse de kalbimizde bunca iz kalmasaydı...

ali aslandağ