Yüzümüz Kalmadı Yaşamaya

Yüzümüz kalmadı yaşamaya,
cadde cadde, sokak sokak,
düşmüş insan yüzleri,
suretler donuk , benizler soluk,
kimsesizliğin dem tuttuğu bakışlar,
el versen , yüz yok el sürmeye,
maskelere gizlenmiş korkular,
insanlar aç , insanlar bitap düşmüş,
düşmüş yüzler , suratlar asılmış yeryüzüne...

Yüzümüz kalmadı yaşamaya ,
tutuşmuş etekleri aklın,
ramak kalmış delirmeye,
insansız yaşam alanı koymuşlar adını,
hangi trene binsen yalnızlığın durağı,
içi çekilmiş kavramlara sığınmak nafile...
Yüzümüz kalmadı yaşamaya ,
çare diye tutturulmuş bir aşı ,
yutturulur mu dikene sevdalı çiçeğe ?

Yüzümüz kalmadı yaşamaya ey dost ,
bakidir zulüm sustuklarına,
yaşıyorum, ölmedim diye haykırmak nafile ,
susmak bir gafletin uykusu,
uyandırsan da gözleri şişmişliği ,
kabustan hayra yorulmuş bir insan sureti,
lanetleyecektir seni...

Yüzümüz kalmadı yaşamaya ,
gönle hamasetle dokundular her gece,
önümüze kırıkladılar insanların kalbini,
yedik hep doya doya,
yüzümüz kalmadı artık yaşamaya ,
nefesler tutuk ,
nutuklar sustu , çöktü karanlık aydınlığa,
yüzümüz kalmadı artık ey dost,
yaşatmayı beceremediğimiz insanlığa...