Yüzümün Ortasındaki Hüzün

Yüzümün ortasındaki hüznü görürsen sarıl bana
Bir sağanak gibi boşalır kalbim kalbine
Göndere çekilir mutluluk
Ve bilsen başım nasıl döner
Kan ter içinde kalır istanbul
Göğsünden kanlar döker
Yüzümün ortasındaki hüznü görürsen çekil git
Ben sessizce ağlarım
Kadıköy'den vapurlar kalkmadan daha
Uçurum gibi çoğalır umutlar gözlerimde
Bir nehrin yüzyıllık intiharına rastlarım
Ölmek ne zormuş derim her seferinde

Elimi tutarsan bırakma
Ben saçlarından öpersem öldüresiye öperim
Bir tomurcuk meyveye durur
Bir kelebek mayına basar
Evet zordur seni vuran kurşuna sahip çıkmak
Evet zordur giderken ağlamamak
Deprem gibi ani olur ve korkutucudur
Elimi tutarsan bırakma
Uçurumlarından düşüyorum
Yangınlarından geçiyorum
Yüzümün ortasındaki hüznü görürsen sarıl bana