Yüzümün Gölgesi Şiiri - Eray Usta

yüzümün gölgesi,
kapkara çingene bir çocuk gibi,
beyaz karlar üzerine,
mutsuz, aksi düşüyor bugün, bu soğuğun üstüne.
ne elim,ne aklım düşüyor yollara,
hayallerimden korkuyorum,
üşüyorum içime kar yağmışçasına.
sen geliyorsun aklıma,
çiğnediğim bu yollar değil,
hayallerimi buluyorum ayaklarımın altında.
susmak konuşmaktan daha zor artık,
yazmak çok zor bu seviyi sana.
ellerimi açıyorum şimdi, avuçlarımı göğe çeviriyorum,
yağsınlar korkmam, korkmadım hiçbir zaman üşümüyorum.
hayat sunmuşsa hediyelerini bana,
yeryüzünde her hangi bir parçaysam ona ait,
eksik kalan yanlarım kadar, seni yaşamaya alışacağım.
son olmak,
ilk olmaktan daha onurlu,
yüreğin cephesinde ölürken herkes sevgisinden mermilerinden,
düşürken sevdamın arkadaşları bir bir yere kan revan,
yalnız kalacağını bile bile,
gidiyor insan korkularının üstüne,
vurun beni hadi vurun,
ben vurulmuştum daha önce...
EU
Ocak
2012