Yüzümü Kaybediyorum Şiiri - Ahmet Aktaş

yüzümü kaybediyorum
benlik sanımda insansı yanım
har bir yangında buhar
baharda nemi çekilmiş kısır bir ağaç gibi
gövdemin tümü kuru ve tarumar

yüzümü kaybediyorum
gönüllü hamal gibi
şişik göbekleri gövdelerine yüklü
yamalı çeketlerinin sırtı yanık
kemeri halattan
imanı kül ve ateşten insanların içinde
yüzümüm kaybediyorum

sesim çağırmak umudunu yitirmi
kardeşlikten doğan kan bağını
artık kimse kimsenin kimsesi değil
işte içimin boşluğa düşüşü bundan
hane dersin ya yüzümü kaybedişim bundan
suretinde asılı olsa da yüzün
sesin soluğunda olsa bile
dersin ama dersin işte