Yüzümü Güldürmedin Şiiri - Mustafa Duyar

Yetmez mi zannettin bu kadar çile,
Beni ağlattıkca sevinen oldun.
Aşkımdan düşenim dillerden dile,
Ben divane gezdim övünen oldun.

Ağlayan gözlerim gülmek bilmiyor.
Elimdeki mendil gözyaş silmiyor.
Dost bildiğin insan sana gelmiyor.
Ben divane gezdim övünen oldun.

Gülmeyen yüzümü ağlatma yeter,
Senin o hallerin ölümden beter,
Neşesiz gönlüme hancerler batar,
Ben divane gezdim övünen oldun.

zannetme unutur unutmam seni
Boynum bükük halde gezdirdin beni,
Başka bir güzele değişmem seni,
Ben divane gezdim övünen oldun.

Emin duygularla sevmedin beni,
Görmediğim anda özlerimdim seni,
Seven böyle yapmaz candan seveni,
Ben divane gezdim övünen oldun.

Gecen o günlerim kederle boldu,
Gözlerim durmadan ağlayan oldu,
Neşeli gönlüme hüzünler doldu,
Ben divane gezdim övünen oldun.

Dizlerim titreyip elim tutmuyor,
Kabuslu hayal beni uyutmuyor,
Sevdalı gönlüm nefret büyütmüyor,
Ben divane gezdim övünen oldun.

Aydınlık dünyama karanlık çöktü,
Kocaman bedenim sanmayın yüktü,
Perişan hallerim boynumu büktü.
Ben divane gezdim övünen oldun.

Firsatiyim derim bu nasıl kader,
Çektiğim çileden olmam ki heder,
Yapmış olduğunu yaradana der,
Ben divane gezdim övünen oldun.