Yüzümü gömdüm gözlerinin mezarına

düştü gözlerim
peşine
arkana bakmadan
giderken sen
kirpiklerim
hikayesini paylaştı duyguların
nehrinde
çağlayan pınar
köprü oldu
kanadında kuş
bir sıyrılıştı
tutunurken sana
metafor arasından
yoğunlaşmış duyguların
günlüğü
ve arasında saklanan
kurumuş gül hikayesi
yada
soluk siyah beyaz resimler
hatırası silindi
usumdan dizili isimler
kendi çehresinde
senden izler
saklanır arkasına
kendini gizler
gel ey diye sayıklarken
hergece
gündüzü dönüştü
garip bilmeceye
yüzümü gömdüm
gözlerinin mezarına
hep sayıklarken
varlık yokluk arasında